အထီးက်န္ဆန္သူ

လျပည့္ညသန္းေခါင္ယံ
လေရာင္ေပ်ာက္ရွေနခဲ့..
 အလင္းမဲ့ညအလယ္
မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ၾကာတာရာအေပါင္းတုိ႔
ငိုေၾကြးသံက ဆူညံေနေလရဲ႕ ..

အေ၀းဆီမွ ျဖည္းညွင္းစြာ
တုိးေ၀ွ႕လာတဲ့ ေလေျပေတြက
ေရွာင္ေျပးလုိ႔ ...

ညအခ်ိန္ ေမႊးလြန္းတတ္တဲ့
ပန္းအေပါင္းတုိ႔ ရနံ႔မဲ့ေနခဲ့ ...

ညခ်စ္သူ ပုိးဖလံတုိ႔
အသံတိတ္ဆိတ္ကာ ၀မ္းနည္းေနေလရဲ႕ ...

ညေပ်ာ္ျမဴးတဲ့ ညငွက္တို႔လဲ
ျငိမ္သက္ေနေလရဲ႕ ...

သူ႔တုိ႔အလယ္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ရင္ထဲမွ ေတးသီးခ်င္သံက
အားလံုးထက္ .....

လြမ္းဆုေလး