*** လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ေသာ ၾကယ္ ***

တစ္လမ္း၀င္ တစ္လမ္းထြက္
တစ္အိမ္၀င္ တစ္အိမ္ကူး
၀မ္းစာအတြက္ ရွာေဖြစားခဲ့
ရိုးသားစြာ ရွင္သန္သူ ငါ့အား
၀ိုင္း၀န္းပုတ္ခတ္
တံေထြးခြက္မွာ ပက္လက္လဲေအာင္
တြန္းနစ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဘ၀အေျခေနမလွခဲ့လုိ႔
အားငယ္စြာ ေငးမႈိင္ရင္း
ေဟာ ... ေနမင္းၾကီးေတာင္
ေတာင္စြယ္မွာ ႏႈတ္ဆက္ေနျပီ..
တစ္ေန႔တာ တာ၀န္ျပီးဆံုးခဲ့တဲ့အေၾကာင္း
ငါ့ကို ေျပာျပေနသလိုပါပဲ။

အေဖာ္မပါ ငွက္ကေလးေတြ
ေကာင္းကင္မွာ တစီစီနဲ႔
အိပ္တန္း၀င္ဖုိ႔ ေနရာရွာရင္း
တကၽြိကၽြိနဲ႔ ပ်ံသန္းေနၾကျပီ
ငါသာ.....
ဘယ္ဆီကုိျမန္း ၾကြရမွန္းမသိ။

တစ္ရြတ္ရြတ္ ငိုေၾကြးေနတဲ့ ငါ့ကို
ညတို႔ရဲ႕ ဘုရင္ လမင္းၾကီးက
ေငြခ်ည္မွ်င္တန္းနဲ႔ ေထြးေပြ႕လုိ႔
ညပုိးေကာင္ငယ္ေတြေတာင္ အသံတိတ္
ငါ့အတြက္ ၀မ္းနည္းေနျပီလား ?

ဖ်တ္ခနဲ ျပဳတ္က်လာတဲ့ မ်က္ရည္စတုိ႔
သုတ္ပစ္ႏုိင္ဖုိ႔ ငါ မအား
တအင္းအင္း ညည္းညဴေနတဲ့ အသံတစ္ခု
ငါ့နားမွာ ၾကားေနဆဲ
ေၾသာ္ .... ေခြးကေလးရယ္
မင္းလဲ လမ္းေပ်ာက္ေနတာလား?

အိမ္ျပန္ခ်ိန္ရွိခဲ့ေပမယ့္
ျပန္စရာအိမ္မရွိခဲ့တဲ့
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္
ေၾကကြဲျခင္းေတြေတာင္
အလြမ္းေတြ မေပးရက္ေတာ့ဘူး။

အတိတ္ဘ၀ရဲ႕ မေကာင္းမႈမ်ား
ငါတို႔အလွည့္မွ မ်ားခဲ့သလားကြယ္..
လမ္းျပၾကယ္ျဖစ္တဲ့ ဓူ၀ံၾကယ္ေတာင္
ငါတုိ႔ လွမ္းအၾကည့္မွာ
တိမ္ေတြၾကား ေျပးပုန္းေနခဲ့ .... ။

လြမ္းဆုေလး