ငါ့ရဲ႕ခရီးလမ္းက
ဘယ္ထိရွည္လဲ ငါမသိခ်င္ဘူး ..
ငါ့ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြ
ဘယ္ေလာက္က်န္ေသးလဲ ငါမသိခ်င္ဘူး ..
ငါ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ဘယ္ေန႔ျပည့္မလဲ ငါ မေတြးခ်င္ဘူး ..
ငါ့ေသာကေတြ
ဘယ္ခ်ိန္ကင္းေ၀းမလဲ ငါ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး ...
ငါ ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းမွာ
ငါ သြားေနတဲ့ခရီးမွာ
ငါ့ပန္းတုိင္မေရာက္ေသးသမွ်
ေတြ႕သမွ်လူ ကူညီ
သူတို႔လုိတာေပး
သူတုိ႔အတြက္ ေရတစ္စက္အျဖစ္
ငါရပ္တည္အံုးမွာပါ။
ငါ့လုိဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ...
ငါ့လုိ အနာေတြနဲ႔ ..
ငါ့လုိ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ....
ငါ့လို လမ္းေပ်ာက္မသြားေအာင္ ....
ငါ့လုိ စိတ္ဓာတ္မျပိဳလဲေအာင္ ...
သြန္သင္ေပးအံုးမွာပါ။
အလဲလဲ အကြဲကြဲနဲ႔
ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္
ငါသြားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ
ကူညီမယ့္လူ ေဖးမမယ့္လူ
တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့ေပမယ့္
ငါ့ဆီလာရင္ေတာ့
အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ေတြ
ငါ ျပန္ေပးမွာပါ။
ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ႔
ရွိသမွ် ၀ဋ္ေၾကြးေတြ
ေက်ပါေစေတာ့လုိ႔
ငါ ျပဳသမွ် ကုသိုလ္တုိင္းမွာ ဆုေတာင္း
မွိန္ပ်ပ်ေတာင္ မျမင္ရေသးတဲ့
ပန္းတုိင္ဆီကို တေရြ႕ေရြ႕လွမ္းေနတဲ့ငါ
ငါဟာ ..
ခဏအလည္လာတဲ့ သံသရာခရီးသည္ပါ။
လြမ္းဆုေလး
0 (လြမ္းဆုေလး) :
Post a Comment